مگر نه اینکه دانشجو مؤذن است؟!

«الهی به امید تو»

 

ایامی بر همه‌‌ی ما گذشت که عجیب بود!

از شعور، از شعار، از خواص، از عوام، از استاد، از دانشجو، از معلم، از دانش‌آموز...

قرار نیست از بُعدِ سیاسی به مسأله نگاه کنم که الی ماشاءالله همه در این دو هفته خوانده‌ایم و نوشته‌ایم...

اما در این میان دلم از چیزی سوخت، از نسلی که یَله و رها در این میدان قرار گرفت!

نسلی که در اوجِ نوجوانی و جوانی، ملعبه‌ی خنّاسان شد.

نسلی که نه انقلاب را دیده، نه امام، نه جنگ، و قرار نیست همه‌ی این نسل بی چون و چرا با "سلام فرمانده" همراهی کند و تمامِ سوالاتش بی جواب بماند! 

قرار نیست با شعار زدگی از او درکِ فهمِ تاریخِ نانوشته و ناخوانده را داشته باشیم.

قرار نیست وقتی محصورِ فضای مجازی شده، از او توقعِ کتابی صحبت کردن و کتابی نوشتن داشته باشیم.

جوانان و نوجوانانی که این روزها دیدیم، خوب و بد، تربیت‌شده‌ی همین جامعه هستند. خودمان را به تغافل نزنیم.

 

+ آقایان، خانم‌ها؛ فرزند آوری و ازدیاد نسل خوب است، اما قبلش پدران و مادرانِ آینده را تربیت کنید!

+ با قرآن؛ آشتی کنیم!

 

«والسلام علی من التبع الهدی»