ساحلِ امن...!
«بسم‌الله الرحمن الرحیم»
خدای من؛
درست است که اگر قرار بود کسی غیر از تو بر گناهم آگاه شود، آن گناه را نمی‌کردم؛
اما این بخاطرِ این نیست که تو در نظرم بی‌قدر و بی‌اهمیت باشی،
بلکه بخاطرِ آن است که تو بهترینِ ستّاران و پرده‌پوشانی...
فرازی از دعای ابوحمزه‌ثمالی🍃
ایام مثل همیشه از پسِ هم گذشتن و باز آه و حسرتی موند بر دلم!
ماهِ شمسی از پسِ شمسی و ماهِ قمری از پسِ قمری؛
قریب به یک هفته از ماه رمضان گذشت و فرصت‌های طلایی هم مثلِ نسیمِ زودگذر بهاری...!
علی ایحال دوره‌ای گذشت که نمی‌تونم بگم خوب بود یا بد! خیر بود یا شر! البته که هرچه از دوست رسد نیکوست...
فقط ای‌کاش یادم بمونه حالا که به ساحلِ امن رسیدم مدیون لطف بی‌کران همیشگیِ خودش بودم و بس!
«وَ إِذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ کانَ الْإِنْسانُ کَفُوراً.»
وهرگاه در دریا به شما محنت و رنج رسد، هرکه را جز خداوند مى‌خوانید، محو و گم مى‌شود، پس چون شما را نجات دهد و به خشکى رساند، از او رو مى‌گردانید و انسان بسیار ناسپاس است. (آیه ۶۷ سوره اسراء)
«والعاقبه للمتقین»