خاکِ وجود...
از اولِ محرم به بعد، از خیلی افراد می شنیدم که می گفتن امام حسین ع، مارو قابل ندونسته که بطلبه...
تا اینکه هفته ی پیش از همین افراد شنیدم که برای اربعین دارن میرن کربلا...
و همون جمله رو به نحوی دیگه تکرار میکردن که بالاخره طلبیده شدن و به زعمِ خودشون قابل شدن!!
شاید خیلی ناخواسته این حرف رو میزدن ولی مگه هرکی دعوت میشه به این معنی هستش که قابلِ و بقیه قابل نیستن...!
یعنی اگر یه رفتگر که خرجِ زندگی و شهریه ی بچه های دانشجوش رو با زحمت در میاره و نمی تونه به کربلا بره، دیگه پیشِ امام حسین قابل نیست!!
کی میتونه قابلیتِ آدما رو تعیین کنه جز خداوندِ رحمان؟!
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند / آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند
تقدیم به سالارِ شهیدان؛ حضرتِ اباعبدالله الحسین ع به امیدِ گوشه ی چشمی:
"ام حسبت ان اصحاب الکهف و الرقیم کانوا من ایاتنا عجبا"
آیا چنان گمان میکنی که آنچه بر اصحابِ کهف و رقیم، از آیاتِ ما گذشت، شگفت انگیز بود؟! / سوره کهف، آیه 9
سوته دلان نوشت:
امیدوارم بین الحرمین در تقدیرِ همه تون نوشته شده باشه...
حقیر رو هم خواهشاً از دعاتون بی نصیب نذارین...
«والسلام علی من التبع الهدی»
خلیل
