دلم از دستِ خودم خونِ...
لطفاً این پست رو به هیچ وجه با دیدِ سیاسی نخونید!!
چند روز پیش به یه وبلاگی سر زدم که عنوانش به این صورت بود: "صرفاً جهتِ خنده"...
وقتی مطالبش رو دیدم برام جای تعجب داشت که برای خندوندنِ بقیه از تمسخرِ یه فردی استفاده شده بود!
به این صورت که در موردِ رییسِ ادب و فرهنگِ فارسی مطلبی مطرح شده بود که به جای فلان کلمه، فلان کلمه رو قرار داده...
البته که به گفته ی خودِ جنابِ رییس تا به حال این کلمات رو هم نشنیده چه برسه به اینکه بخواد براشون جایگزینی در نظر گرفته باشه اون هم برای حفظِ زبانِ پارسی!!
این فاجعه س که تو یه مملکتِ اسلامی (حتی به اسم!) با اکثریتِ جمعیتِ مسلمون (حتی به اسم!) زندگی می کنیم و وقتی قرآن رو می سوزونن رگِ غیرتمون برافروخته میشه و زمانی که به پیامبرِ رحمه للعالمین بی احترامی میشه، کمپین عشاق می سازیم، اما وقتی چیزی بابِ میلمون نیست شروع به هتاکی و حرمت شکنی می کنیم!
اینکه فوتبالیست های خودمون بد بازی می کنن، اما برای خالی کردنِ عقده ها، فوتبالیستِ غربی رو با فرهنگِ پارسی آشنا می کنیم!
اینکه فلان بازیگر که وقتش رو میذاره تا صرفاً لحظاتی مفرح برای مردم در رسانه ی عمومی ایجاد کنه رو با برچسب زدنِ سیاسی منزویش می کنیم!
اینکه وقتی یکی رو قبول نداریم و ازش خوشمون نمیاد، اولین کاری که می کنیم توهین و تمسخر شخصیتِ اون فرد و کوچیک کردنشه!
اینکه...
نمیدونم کجای رفتارمون در عمل به حضرت محمد ص رفته!
دلم خونِ از کمپین ساختن ولی رهروِ راهش نبودن...
دلم خونِ که یه فردِ یهودی روی سرِ پیغمبر زباله می ریزه، ولی وقتی یه روز این کار رو انجام نمیده، پیغمبر جویای احوالش میشه، اما، ما به هم دین و هم کیشِ خودمون هم رحم نداریم، چه برسه به غیرِ مسلمون!
دلم خونِ که توهین و تمسخر که تو قرآن هم نهی شده رو، روشی قرار دادیم برای کوچیک کردنِ افراد...
دلم خونِ که ظرفیتِ محدودی داریم و نمی تونیم به آدم هایی که دوستشون نداریم احترام بذاریم حتی اگر از لحاظِ سیاسی نظرِ مارو جلب نمیکنن!!
دلم از درجا زدنم در آدابِ مسلمونی خونِ...
شب های قدر، عرفه، محرم،... همه میان و میرن، اما من همچنان دلم از مسلمون بودنِ خودم خونِ...
«فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظّا غلیظ القلب لانفضوا من حولک، فاعف عنهم و استغفرلهم و شاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل علی الله، ان الله یحب المتوکلین»
به سببِ رحمتِ الهی در برابرِ مومنان نرم و مهربان شدی، و اگر خشن و سنگدل بودی از اطرافِ تو پراکنده می شدند، پس آنها را ببخش و برای آنها آمرزش بطلب و در کارها با آنان مشورت کن، اما هنگامی که تصمیم گرفتی قاطع باش و بر خدا توکل کن، زیرا خداوند توکل کنندگان را دوست دارد. / سوره آل عمران، آیه 159
سوته دلان نوشت:
مهربان خدای من...
با بخشش؛ چیزی از خزانه ی تو کم نمی شود!!
کمی از رفتارِ محمدت، محبوبِ دو عالمت بر ما هم ببخش...
+التماس دعا در روزِ عرفه؛ روزِ بندگی...
«والسلام علی من التبع الهدی»
شاید که نفس را به مذبح عشق بریم..."
عیدت مبارک جانِ دلممم ^_^
این لبخندم رو به همه کسی نمیدماااا...الان واسه سایه جون به لبم نقش بست...
شوخی کردم عیدِ لبخند به لبات بشینه عزیزدلم،البته جدی بوداا :))